Nee he…niet weer!
Het is 17.30 uur, je hebt je jas al aan en staat op het punt om naar huis te gaan. Gehaast pak je je tas, want je moet binnen een half uur de kinderen van de opvang halen. Maar dan gebeurt het…
Je wil de deur net open doen en plots hoor je “Aahh, gelukkig daar ben je”. Sorry dat ik zo laat ben, maar wil je me alsjeblieft nog even helpen?! Ik heb morgen een deadline…
Nee he…niet weer!
Wij secretaresses willen graag goed werk afleveren en dat betekent dat we doorgaan tot het werk af is. Dus ook als onze manager, net voordat we naar huis willen gaan, nog even een beroep op ons doen.
Als dit zo af en toe gebeurt, dan vind ik dit niet zo problematisch. Persoonlijk heb ik (enige) druk nodig om lekker te functioneren en creatief te kunnen zijn. Maar bij mij geldt wel, als het 4 van de 5 dagen per week gebeurt en dan al een langere tijd, dan wordt het voor mij ook wat minder prettig. Waarom?
Heel simpel. Laat weg van het werk, gehaast naar huis rijden. Eenmaal thuis…wacht er ook nog een gezin.
Hoe gaat dat bij jou op je werk?
En hoe gaat dat thuis? Je reactie is welkom.
Inspiratie nodig?
Je hebt een leuke baan, goed salaris maar toch is de fut eruit? Wat nu? Hoe krijg je meer energie, zodat je weer vrolijk naar je werk kunt gaan? Ik schreef eerder een column over inspiratie.
Natuurlijk kan dit af en toe gebeuren. Mijn ervaring is echter wel dat als je hier een gewoonte van maakt dit normaal wordt gevonden. Zo hoeft jouw manager geen rekening te houden met jou maar uitsluitend met zichzelf en zijn deadlines. Wat ik doe als dit soort situaties uit de hand lijkt te lopen is zeggen: Ik ga het voor deze keer voor je oplossen, ,maar wil je een volgende keer tijdig aangeven dat er nog een spoedklus aankomt en op welke termijn? Dan kan ik daar met mijn werkzaamheden rekening mee houden.
Je mag als secretaresse best wel assertief zijn en je grenzen aangeven.
Dit is herkenbaar bij vlagen.
Je bent nooit te beroerd iemand te helpen, maar er moet wel beseft worden dat jij er al zit vanaf 07.00 en meerdere stokjes in de lucht houdt, ook voor anderen, naast je eigen werk. Bovendien heb jij ook een privéleven ook al heb je geen kinderen.
Je kunt assertief zijn en je grenzen aangeven zonder a – collegiaal te zijn.