Onderzoek je eigen uitstelgedrag
Het uitstellen van klussen. Waarom doen we dat eigenlijk? Het is goed om bij deze vraag stil te staan want het antwoord biedt gelijk een opening naar het doorbreken van je patroon.
Het uitstellen van klussen. Waarom doen we dat eigenlijk? Het is goed om bij deze vraag stil te staan want het antwoord biedt gelijk een opening naar het doorbreken van je patroon.
Mijn dochters vatten het plan op om taart te gaan bakken. Nee, een échte taart. Wie mij inmiddels wat beter kent via deze column weet: ze zijn 4 en 6 jaar oud. Ze delen mij dit soort plannen mee; overleggen komt (nog) niet in hun woordenboek voor, ondanks pogingen van onze kant.
Deze keer weer aandacht voor notuleren. Veel secretaresses zien dit niet als hun favoriete bezigheid. Vooral het uitwerken van de aantekeningen wordt als lastig en tijdrovend ervaren. Tijd dus voor wat praktische tips. Want een goede voorbereiding is het halve werk.
Hoe krijg je een groepsmoment aan het begin van de vergadering? Iemand anders noemde het ‘hoe zorg ik dat de huidige en nieuwe leden samen een band voelen?’ Ik heb ze samengevoegd tot de warming-up voor een vergadering.
Mijn vorige column met de titel “Taalfout zorgt voor afwijzing solliciterende secretaresse” leidde tot pittige discussies. Veel secretaresses reageerden op de nieuwsbrief: herkenning, verontwaardiging en aanvullende vragen. Er valt nog veel te melden over dit onderwerp.
Dit is het eerste van twee artikelen ‘op verzoek’. Veel van de reacties waren verzoeken om tips over timemanagement binnen vergaderingen te bespreken. In dit artikel vind je tips om afdwalen en uitlopen te voorkomen.
Vorige week verscheen er een artikel op het internet van Pieter van der Houwen met de titel “Taalfouten van secretaresses kunnen echt niet”. Strekking van zijn verhaal is dat secretaresses tijdens sollicitatieprocedures hard worden afgerekend op taalfouten in hun cv en het bijbehorende schrijven.
Het nieuwe jaar is al weer een paar weken oud. De dagen lengen al weer en iedere dag is het nu weer wat langer licht. Ik merk dit wel maar toch heb ik het idee dat de tijd me ontglipt. Herken je dat? Dat de dagen zo verschrikkelijk snel omgaan? Je vraagt je af ‘waar blijft mijn tijd’. En misschien zelfs wel ‘hoe krijg ik alle klussen die ik moet doen gedaan?
Zelden heb ik last van een slecht humeur. Ik heb mijn kostbare gezin om me heen, fijne familie en vrienden en fantastisch werk dat ik elke dag met liefde doe. Veel om dankbaar voor te zijn, en ik heb dus meestal weinig moeite om mijn zegeningen te tellen. Ik spring dan ook meestal enthousiast rond, bezig met duizend en één dingen die me inspireren of waarmee ik anderen kan inspireren.
We zijn snel afgeleid, misschien wel sneller dan vroeger. Onze spanningsboog is acht minuten zeggen sommige deskundigen. Interactie, beweging, iets leuks, een foto of filmpje. Dat helpt. Onderzoek is ook nodig. Wat vinden jullie? Wie herkent dit?
Volg ons