Hoe ga je als leidinggevende om met een idiote beslissing van jouw management?  

Elke leidinggevende kent de tamelijk onmogelijke situatie waarin jouw directie een verandering aankondigt, die jij nogal idioot vindt. Of op zijn minst: onhandig. Aan jou de dirty job om deze beslissing eventjes aan je team, of afdeling te vertellen. Kijk jij er ook altijd zo naar uit?

In dit artikel een paar ideeën hoe je om kunt gaan met jouw manager als hij jou het slechte nieuws vertelt. Vaak roepen dit soort gesprekken nogal wat emoties op.

Laten we zeggen dat het management vrij plots terugkomt op een eerder genomen besluit om een paar extra mensen aan te trekken. Ze denken ineens dat het toch beter is om na wat procesveranderingen met het huidige aantal mensen verder te gaan. ‘Met de neuzen dezelfde kant op moet dat best lukken! We verwachten van iedereen een extra tandje erbij.’

Ondertussen is je team bekaf. Ze kunnen niet meer. De deadlines worden alleen nog gehaald als iedereen structureel overwerkt. Mensen maken fouten en beginnen elkaar af te snauwen. Gedoe 2.0. Stoom uit de oren.

Goed. De meeting met jouw manager. Je hoort de boodschap. Wat doe je? Je wordt misschien wel pissig. Misschien weet je bijvoorbeeld dat het zo is gegaan dat één managementlid zich versproken heeft, te snel iets heeft beloofd. ‘Ik druk het er wel doorheen…’ had hij jou toevertrouwd.

En daardoor mag jij straks aan de afgepeigerde werkpaarden vertellen dat het ‘afmattende beulen’ nog wel even doorgaat. Het vertrouwen staat onder druk en misschien wel: nóg meer onder druk. Hoe blijf je in deze situatie, terwijl je vol bent van emoties, toch effectief? Hoe voorkom je dat het echt stuk gaat tussen jou en je manager? Ik bedoel, je hebt elkaar nog een tijd nodig en hij is verder een prima vent.

Het allerbelangrijkste is, dat je je gevoelens herkent en er met enige afstand naar kan kijken. De inmiddels gevleugelde uitspraak is: je bent niet je gevoelens, je hébt gevoelens. Als je er vol in doorschiet kan het wel eens echt ruzie worden en dat wil je niet. (als je dat wel wilt: begin dan te wijzen en te schreeuwen. Maak het zo persoonlijk mogelijk! Noem hem een impotente lafbek!)

Maar laten we er vanuit gaan dat je dat niet wilt…

Benoem dan wat je op dat moment voelt. Bijvoorbeeld: ‘Ik schrik hier enorm van.’ ‘Ik weet niet wat ik moet zeggen en het maakt me ook boos. Potverdorie zeg… Ik herinner me dat dit echt beloofd is.’

Onthoud altijd dat je een volwassen mens bent. Ik bedoel: ga niet lamoryant zitten klagen, hoe verleidelijk ook: ‘Ja, zeg, jemig, hoe moet ik dat aan mijn mensen uitleggen?’ Je kunt beter zeggen: ik vind het wel heel ingewikkeld om dit tegen mijn mensen te zeggen en ik weet ook nog niet hoe ik dit ga aanpakken.’

Hoe moeilijk het ook kan zijn: juist in dit soort situaties helpt het enorm als je in contact blijft. Ik bedoel: op het moment dat je daar samen aan tafel zit. ‘Goh, Fred, ik moet je zeggen dat ik dit een heel pittige en onverstandige beslissing vind. Ik ben ook verrast.’

Als Fred in dit geval chagrijnig wordt, omdat hij helemaal geen zin heeft in jouw weerstand en hij eigenlijk gehoopt had dat je hem een knuffel zou geven ondanks deze kakmededeling, heb je een pittige uitdaging. Het is een kwestie van veel doen en oefenen, en veel mensen die ik ontmoet kijken me met grote ogen aan als ik dit zeg, maar je kunt echt zeggen: ‘Fred, volgens mij liggen we niet op een lijn, volgens mij zitten we nu allebei te balen… laten we kijken hoe we dit gesprek voortzetten.’

Om vervolgens – geïnspireerd door de zware onderhandeling over Griekenland begin juli – de ‘vergadering’ tijdelijk te schorsen. ‘Zullen we hier morgen even over doorpraten? Ik vind het echt klote, maar we zullen zorgvuldig moeten zijn naar onze mensen, morgen ben ik weer helder.’

Dat kan, hè? Gewoon even een time-out. Helemaal niet gek!

Het belangrijkste van al deze tips is, dat het juist helpt als je een beetje los kunt omgaan met het feit dat er een conflict is.

Natuurlijk wil niemand een conflict, maar je kunt denken: oh, ik heb een conflict en dat moet nu weg en alles moet gaan zoals ik wil en een conflict is echt het einde van de wereld!

Je kunt ook zo denken: best naar zo’n conflict, en als het niet loopt zoals ik wil, dan is dat erg vervelend, maar ik kan het wel degelijk aan.

Je zou tegen Fred kunnen zeggen: ‘Zo, zo… wij zijn het nu zo ontzettend oneens! Daar zijn we het over eens, toch?’

Tot slot. Als je wel in contact bent en echt naar elkaar luistert kun je aan Fred natuurlijk vragen welke ideeën hij heeft om met de werkdruk om te gaan. Vraag jezelf af wat je daarin zelf van Fred nodig heb. ‘Ik heb het nodig dat we samen uitleg geven aan de groep welke afwegingen er zijn gemaakt. ‘Ik heb het nodig dat we samen een plan maken om uitval te voorkomen en te zorgen voor een goede motivatie.’

Geschreven door: Johan Stevens

Johan Stevens speelt een trainings- en cabaretshow voor organisaties over communicatie die de resultaten sterk verbeterd.
Confronterend én erg grappig. Volg Johan op Facebook.